Walking with deer

NL:
Familie-uitje! Nouja, bijna dan.
Ik stap met mijn ouders de auto in om naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan. We kopen toegangskaartjes en zodra we de ingang zijn gepasseerd gaan we elk een andere kant uit. Mijn vader - -met de hardloopgroep- rechtdoor, mijn moeder -ook op haar hardloopschoenen- een andere kant op, en ik, tja. Ik haal mijn camera uit mijn tas en besluit links het bos in te gaan. Er rijdt een auto voorbij en twee boswachters stappen uit: "Goedemorgen! Heeft u het automaat opgemerkt?" De mannen zijn in een vrolijke bui. "Jazeker! Een moment...", ik probeer het nu al verfrommelde kaartje uit mijn jaszak te halen. De man kijkt naar mijn camera "Je gaat kijken of je wat vogels kan vinden? Als je vaker komt kan je beter een jaarkaart kopen, dan ben je maar een tientje kwijt." Zo'n gek idee is dat nog niet eens, met de 1,50 die je per keer betaald hoef je maar zeven keer naar de duinen om het bedrag eruit te krijgen. En naar de Amsterdamse Waterleidingduinen is goed te doen vanaf huis  (voor mij dan).

Nog voor ik één stap gezet heb staan er al wat herten in het zicht. Zo stil mogelijk probeer ik wat dichterbij te komen, telkens als ik hier kom besef ik me weer dat ik een lens met een groter bereik nodig heb, hoewel dit altijd zo zal blijven; je hebt nooit genoeg zoom. Maar zodra ik mijn camera naar mijn gezicht beweeg zijn de herten gealarmeerd en gaan ze er op een drafje vandoor. Ook heb ik niet de beste dag uitgekozen om te gaan fotograferen, het licht is niet erg gunstig en het miezert af en toe, het is koud, maar er zijn bijna geen sporen meer van de vorst te zien. De winter is op magische wijze binnen een paar dagen volledig verdwenen.

Oké, ga lekker zitten en geniet via je scherm van het uitzicht :)

EN:
Familytrip! Well, almost.
I got in the car with my parents and drove off to the Amsterdamse Waterleidingduinen. We bought tickets and as soon as we entered we split up. My father -joined by his usual running group- one way, my mom -also wearing runningshoes- the other way, and me, well. I take my camera out of my backpack and decide to go left into the woods. A car drives along and two foresters get out: "Good morning! Have you seen the ticket-automaton?" The men are in a good mood. "Of course I have! Just a moment...", I try to grab the already crumpled card out of my jacket. The man looks at my camera "You are going to look for some birds, aren't you? If you come here more often, you might want to buy a year-ticket. It'll only cost you ten euros." That isn't such a bad idea, considering the 1,50 you spend every time you visit the Waterleidingduinen, you'll only have to visit seven times a year to get your annual advantage. Also, the Amsterdamse Waterleidingduinen are quite easy to reach from my house.

Before I can even move one foot, deer are in sight already. As quietly as possible I get closer to the deer, every time I get here to photograph I realize I need a lens with more zoom -never enough zoom-. But as I move my camera towards my face the deer are alarmed and move further into the woods. I now realize too that I haven't picked the best day to get out and photograph; the light isn't very good, it rains for a bit and it's cold, which isn't that bad, but some winterish scenes would be nice too. Winter vanished in a couple of days without leaving a lot of traces.

Okay, now sit back and enjoy the view through your screen :)

 

The Deer family

framed :)

PEEK-A-BOO